Roemenie

Daar stonden we dan, papa, mama, esther en ik om half 6 sochtends in Dortmund. Benodigheden voor een jaar in een rugzak gestopt wat neer kwam op een gewicht van 11,2kilo. Verbaasd van het feit dat ik niet door de douane uit de rij was geplukt door de jaar voorraad pillen die ik mee had, zaten we op tijd in het vliegtuig en is de vlucht rustig verlopen.

In Roemenië aangekomen gingen we gelijk naar het huis van timulazu (de stichting van mijn nicht die jongeren leert om zelfstandig te wonen). Dit huis staat in een klein dorpje vlakbij tirgu mures. Ik was zeer verbaasd door de staat waarin de huisjes en wegen verkeerde. En dat de pont die ons over het water naar het dorpje bracht werd getrokken door een man. Deze middag hebben we geholpen met verhuizen van spullen in het huis.
De volgende dag zijn Esther en ik naar de stad geweest, opnieuw heb ik met stomme verbazing staan kijken naar de manier waarop dingen hier gaan. Een man die de straat dweilt! Mensen die auto rijden alsof ze hun leven zat zijn en de politie kijkt volgens mij nergens van op. De brutaalste gek heeft voorrang, er wordt overal geparkeerd, en ook werd er een bank gewoon boven op een auto vervoerd, deze stond met een dun touwtje vast. En de bussen die je overal heen brengen zijn soms gewoon zelfstandig omgebouwde bestelbusjes met een a4tje voor de ramen met daarop de plaatsen waar ze heen rijden maar voor een onbeperkte rit betaal je dan ook maar 2lei, gelijk aan 0,50cent. In tegen stelling tot de 'armoe' buiten was de spa waar we die avond heen gingen super de luxe, sauna's, zwembaden. Kortom even heerlijk genieten en dat voor 8euro.
In het restaurant waar we vrijdag avond aten voor de verjaardag van mijn oom kwam ik er achter dat het erg normaal is dat de muziek zo hard staat dat je over de tafel heen moet schreeuwen om elkaar te verslaan, verder heerlijk gegeten. Zaterdag ging Esther weer naar huis en Zondag zijn we naar de diertuin geweest die eigenlijk alle dieren wel had en daar dan ook een erg gezellige en leuke dag gehad nu ik wel een beetje gewend was aan de verouderde en vervallen toestanden. Gisteren heb ik opnieuw geholpen bij timulazu.
Vandaag was mijn laatste dagje in tirgu mures, mijn tas opnieuw ingepakt. En natuurlijk paste nooit meer alles erin. Dus ik laat maar een aantal dingen eruit. Morgen om 9uur ga ik met zo'n leuk busje naar bucarest, een rit van dik 6 en een half uur. Morgen overnacht ik dan in bucarest om donderdag ochtend om 20 voor 6 het vliegtuig te pakken naar Tel aviv, Israël.

Dan begint het echt, de reis over de wereld. Alles onbekend en daardoor dus best spannend! Ik hou jullie zeker op de hoogte.