Eerste weekje Israel.

Tijd voor een update.

De reis van Tirgu Mures naar Boekarest, was alles behalve een pleziertje. Ik ben zelf niet zo goed in reizen met een auto omdat ik dan snel niet lekker wordt. En dat ver 10voudigd wanneer je 6 en een half uur in zo'n leuk busje zit met een chauffeur die niet kan rijden. Dus nee, dat doe ik echt nooit meer!

Maar eenmaal in Boekarest aangekomen stond daar een super lieve familie op mij te wachten waar ik die nacht bij mocht slapen. Ik kende ze niet want het waren vrienden van een vriendin van mijn nicht, maar ze waren super gastvrij en spraken goed engels. Al hoewel ik misselijk was van de reis heb ik toch nog een leuke avond met ze gehad. Ik ben op tijd naar bed gegaan want de volgende ochtend(donderdag), 4uur, ging het wekkertje om naar het vliegveld te gaan. Toevallig had de familie waar ik bij sliep een paar vrienden die dezelfde vlucht als mij naar Israel moesten hebben. Dus had ik iemand om mee te reizen en naast te zitten in het vliegtuig.

Op het vliegveld van Tel aviv aangekomen had ik verwacht dat de douane/paspoort controle ontzettend lang zou duren en je je bagage aan alle kanten gecheckt zou worden aangezien ik er genoeg verhalen over gehoord en gelezen had. Maar dat viel reuze mee, binnen een half uur was alles gecheckt en goed gekeurd. Daarna heb ik doei gezegd tegen de mensen uit Roemenie waar ik mee gereisd had en een sprongetje gemaakt dat ik nu echt helemaal alleen was. Geld gewisseld en de bussen op gezocht. Want ik had 1 brief gekregen van het Kibbutz Program Center. Met alleen een route beschrijving naar het hoofdkantoor en verder niets. Dus precies gedaan zoals in de brief stond, en wanneer ik het niet wist mensen gevraagd. Iedereen wou helpen en sprak echt goed engels, waar ik ben een beetje verbaasd over was nadat ik in Roemenie was geweest waar ze dat bepaald niet spreken.
Het hoofdkantoor bleek ergens in een kelder van een hotel te zitten, en was dus niet zo groot als ik verwachtte. In het wacht gedeelte plaats genomen waar een ander meisje zat die uit korea kwam en mij vertelde dat zij al 10dagen wachtte op een plaats in een kibbutz. En toen ik aan de beurt was, was het eerste wat de mevrouw mij vertelde; „Ja we hebben een beetje problemen met iedereen te plaatsen want we hebben maar weinig plekken vrij“. En de eerst daar op volgende vraag die ze me stelde was; „Are you afraid of going to the gazastrip area”? Niet de eerste 2 beste zinnen die ik me had voorgesteld. Natuurlijk eerst even doorgevraagd wat er gebeurde als ik niet dicht bij de gazastrook wou zitten, maar in dat geval had ik waarschijnlijk nog 2 weken op een plek moeten wachten. Dus de plaats geaccepteerd en de eerst volgende bus naar kibbutz Re'im gepakt. In de bus zat een andere jongen die ook naar deze kibbutz ging als vrijwilleger. Hij komt uit Equador en zijn naam is Fernando.

In de Kibbutz aangekomen stond onze groepsleidster (Ofirah) ons op te wachten, met het nieuws dat de andere volunteers voor het weekend naar Elat waren, dus we ons het eerste weekend zelf moesten vermaken. Ze gaf ons een kleine tour over de Kibbutz(er is een gym, zwembad, cafe, er zijn allemaal velden vol fruit en groente waar je onbeperkt van mag pakken/plukken) en liet ons onze kamer zien. Tot mijn verbazing waren het geen slaapzalen waar iedereen samen sliep maar heb je,samen met een kamergenoot, je eigen appartementje met een badkamer, keuken en 2 bedden. Er is elke dag lunch in de ´dinningroom´, wat bestaat uit een warme maaltijd. En er is een supermarktje genaamd de Cobalt waar je voor de rest van je eten moet zorgen. Je kunt er niet met cash betalen, je betaald met een accountnummer. Waar wij als volunteers elke maand 1300sjekel (zo’n 250euro)op krijgen. Dit is tevens je loon en wat je niet opmaakt in de Cobalt of Dinningroom kun je cash krijgen. Ik heb die dag mijn eerste sinasappel geplukt, en hij was heerlijk!
De eerste dagen waren rustig zonder de andere volunteers, maar heerlijk genoten van de 27graden en het zonnetje dat hier elke dag schijnt. Zaterdagavond kwamen de andere volunteers terug van hun trip. Het zijn er 6; Jean, een zuid koreaanse vrouw van 32. Tha, een zuid koreaans meisje van 22. Thai, een zuid koreaanse jongen van 18. GN een zuid koreaanse jongen van 30. Benedikt, een duitse jongen van 23. En als laatste mijn kamergenootje, Feli, een duitse meid van 18. Stuk voor stuk hartstikke leuke mensen, vooral mijn kamergenootje beviel gelijk goed. De koreanen zijn een beetje op zichzelf en praten veel in het koreaans.
Zondag was mijn eerste werkdagje, in de wasserette waar ik de hele dag kleding vouw samen met Jean en Tha. Jaa, heel erg saai werk. Je werkt 5 dagen in de week, van zondag tot en met donderdag. Je start om 7.30uur, en hebt om 9.00uur al je eerste halfuur pauze ‘de breakfastbreak’. Dan werk je van 9.30uur tot 12uur en heb een uurtje lunchpauze. En dan nog van 13uur tot 16uur, als er genoeg te doen is en anders mag je gewoon gaan wanneer er geen kleding meer te vouwen valt. Elke woensdag hebben we hebreeuwse les van een nederlandse man genaamd Joshua. En op deze manier gaan de weken snel voorbij.
Vorige week heb ik een ‘hostfamily’ gekregen. Dat is een gezin in de kibbutz die jou ‘addopteerd’. Een familie met wie je dan kan meegaan op tripjes en bijvoorbeeld bij ze kan gaan avond eten of gewoon komen gezellig doen. Mijn ‘hostfamily’ is een jong gezin met een kindje van anderhalf. De vader van het gezin, Imri, heeft een nederlandse moeder, en praat daardoor een beetje nederlands. Het zoontje, majan, proberen ze ook een beetje nederlands te leren dus vragen ze mij steeds om boekjes voor te lezen in het nederlands. En de moeder, Mor, is een hele aardige vrouw die mij graag overal bij betrekt. Super leuk dus!
Ooh ja, ze noemen me hier geen Sanne want dat kunnen ze niet uitspreken/komen rare vertolkingen van en kunnen ze niet schrijven. Dus hebben ze me omgedoopt tot Lulu/loeloe. En dat bevalt eigenlijk wel! Makkelijke naam die iedereen na 1x onthoud.

Deze week kwam er opeens een nieuwe volunteer bij, Trevis, een zuid afrikaanse jongen van 20. Dus nu zijn we met 9. Een super leuke groep waarmee we gister de verjaardag van Fernando en GN hebben gevierd met een kampvuur, lekker eten en gitaar muziek. En vandaag zijn we naar Jeruzalem geweest, een tour door het niet touristische gedeelte gehad en naar een bakkerij geweest waar we ons eigen sabbat broodje heb gemaakt (een challa).

Zo, hopelijk zijn jullie nu allemaal weer een beetje op de hoogte.
Ik ga weer lekker buiten zitten waar het nu om 19.15uur nog steeds 23graden is.
en zal aan jullie denken nu de winter begint in Nederland.

Heleboel liefs.



*Ik heb skype aangemaakt, voor degene die het leuk vinden met me te skype, mijn skypenaam; Luzanneeline.